گزارشهای جدید جهانی بیانگر این موضوعاند که بسیاری از ناآرامیها، تحت تأثیر تغییرات آب و هوایی و تهدیدهای موجود برای دسترسی به آب و موضوعاتی از این دست، در هم آمیخته شدهاند. نمونههای آن کم نیستند: پیش از اعتراضها درباره کمبود آب و خشکسالی در استانهای مختلف ایران، زنگ هشدار درباره بیثباتی و خشونت ناشی از کم آبی در سراسر منطقه به صدا درآمده بود. در یمن، بیشتر درگیریهای روستایی در سال ۲۰۱۳ مرتبط با کمبود آب بود. در مصر، در آوریل ۲۰۱۸، دولت به طور ناگهانی ممنوعیت کاشت برنج با آب دلتاینیل را برای کاهش مصرف آب وضع کرد که منجر به تظاهرات کشاورزان شد. در مراکش، صدها اعتراض محلی علیه کمبود آب در طول سالهای ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ ثبت شد. اقدامات برای کاهش استفاده از سوختهای فسیلی با ترویج منابع انرژی تجدیدپذیر بــه واکنشهای خشونتآمیز در لبنان انجامید. تظاهرات خشونتآمیز در جنوب عراق به طور مستقیم به تفکیک خدمات آب و انرژی مرتبط بود، که این بحران با بهرهبرداری قریبالوقوع سدهای بالادستی در ترکیه تشدید خواهد شد. استفاده از کنترل آب به عنوان یک سلاح در برابر جمعیت غیرنظامی به امری عادی در منطقه تبدیل شده است و حتی گروههای تروریستیای همانند داعش نیز از آن استفاده کردهاند. خشکسالی در عراق معیشت روستاییان سنی مذهب را تهدید کرد و شماری از آنها، به دلیل کمک نکردن دولت مرکزی، به استخدام داعش در آمدند. خالصه، تضمین امنیت منابع آب شیرین تجدیدپذیر در خاورمیانه و شمال آفریقا برای حفظ امنیت بشر و ثبات سیاسی و اجتماعی در منطقه بسیار مهم خواهد بود با وجود این نوع محدودیتهای هیدرولوژیک، این منطقه دارای درصد زیادی از جمعیت جهان (حدود ۶ درصد) است؛ وضعیتی که بیتعادلی چالش برانگیزی را میان پایگاه منابع طبیعی آب شیرین منطقه و افراد وابسته به آن ایجاد کرده است. برای مطالعه بیشتر لطفا به فایل کتاب مراجعه کنید.