اکنون دسـتیابی به امنیت غذایی از مهمترین چالشهای توسـعه است. مفهوم امنیت غذایی در اجلاس جهانی غذا در رم در سـال۱۹۹۶ چنین تعریف شـد: «امنیت غذايی يعنی همه مردم، در همه زمانها، دسترسی فیزيکی و اقتصادي و اجتماعی به غذاي کافی، سالم و مغذي داشته باشند تا بتوانند احتیاجات تغذيهاي و ترجیحات غذايی خود را براي يک زندگی سالم و فعال برآورده سازند.» مطابق این تعریف، تمام چهار جنبه امنیت غذایی قابل اسـتفاده بودن، در دسترس بودن، پایداری و کیفیت برای یک نظام حکمرانـی مبتنی بر تأمین غذا، به عنوان یک ضرورت در سـازوکار حمایتی از زندگی انسانها مورد توجه است در واقع، فقدان امنیت غذایی وقتی اتفاق میافتد که مردم دسترسی پایدار جسمانی یا اقتصادی به غذای سالم، مقوی و پذیرفتهشـده از نظر اجتماعی، که لازمه حیاتی سالم و خالق است نداشته باشند با وجود رشـد گسـترده در کیفیت و میزان تولید مواد غذایی در جهان، بارشد بیش از ۴۰ درصد در مصرف غذا به ازای هر نفر، امنیت تغذیه و تأمینغذای جهانی همچنان در حال بدتر شدن است. این رشد مصرف، تهدیداتی جدی برای امنیت و صلح ملی و بینالمللی به همراه خواهد داشت این در حالی است که از سال ۱۹۸۰ یک برنامه غذایی دنبال میشود که قادر است غذای مورد نیاز هر فرد را در هر کجای جهان تهیه کند؛ وضعیتی که تا قبل از این سال غیرممکن به نظر میرسید. این تغییر با وجود دو برابر شدن جمعیت جهان طی سی سال اخیر اتفاق افتاده است با وجود اینکه تولید غذا برای برآورده کردن نیازهای جمعیت رو بهرشد زمین یکی از دستاوردهای درخشان جهانی در دوره بعد از جنگ جهانی دوم بوده است، کماکان حدود هشتصدمیلیون نفر در۶۴ کشور دچار سوءتغذیهاند از سوی دیگر، بر خالف سند چشمانداز جهانی «غذا برای همه» و «یک جهان عاری از گرسنگی»، کشورهای بزرگ صادرکننده مواد غذایی و نهادهای منطقهای تأمین مواد غذایی، در موارد اضطراری قحطی و پیشگیری از فجایع انسانی، کمتر به حمایت از امنیت غذایی طولانی مدت و پایدار مشتاقاند. لطفا برای مطالعه بیشتر به فایل کتاب مراجعه کنید.